Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Bałuczu

Najbardziej znanym z ludowych zwyczajów powitania wiosny jest topienie Marzanny. Po raz pierwszy został opisany w XVI wieku przez Marcina Bielskiego. Marzannę – słomianą kukłę, ubraną na biało, przyozdobioną wstążkami i koralami, topiono w  rzekach, jeziorach stawach i innych akwenach. Była znana pod różnymi imionami. Nazywano ją Moreną, Marzoniokiem, Śmiercią, Śmiercichą czy Śmierztką. Symbolizowała wszystko, co złe – była wyobrażeniem nie tylko zimy, ale również chorób i niepowodzeń. Po unicestwieniu  Marzanny złe moce zostały przepędzone. Nowe życie znów mogło rozkwitać.

Dzień po utopieniu Marzanny odbywał się kolejny zwyczaj – chodzenie z gaikiem (bogato zdobiona świerkowa lub sosnowa gałązka) zwanym również  maikiem,  nowym latkiem, lateczkiem. Gaik zwiastował nadejście upragnionej wiosny. 

Więcej informacji na stronie:

https://folklorysta.pl/ludowe-powitanie-wiosny/

Marzanny powstają by ostatecznie pożegnać zimę – i aby tradycji stało się zadość – powinny zostać spalone i wrzucone do wody… Jednak by nie zatruwać środowiska i nie śmiecić, nie palcie i nie topcie! Stwórzcie Eko-Marzannę! Wykorzystajcie surowce ulegające recyklingowi!